Οι ψηφιακοί παλμογράφοι καταγράφουν αναλογικά σήματα εισόδου και τα μετατρέπουν σε ψηφιακά δεδομένα, τα οποία στη συνέχεια εμφανίζονται στην οθόνη. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται δειγματοληψία. Ο παλμογράφος παίρνει έναν ορισμένο αριθμό δειγμάτων ανά δευτερόλεπτο για να αποκτήσει και να εμφανίσει το σήμα. Ο αριθμός των δειγμάτων ανά δευτερόλεπτο ονομάζεται ρυθμός δειγματοληψίας και καθορίζει την ακρίβεια της εμφανιζόμενης κυματομορφής. Όσο υψηλότερος είναι ο ρυθμός δειγματοληψίας, τόσο ακριβέστερα εμφανίζεται το σήμα. Στη συνέχεια, τα ψηφιακά δεδομένα επεξεργάζονται από έναν επεξεργαστή και εμφανίζονται στην οθόνη για ανάλυση από τον χρήστη.

Το ψευδώνυμο συμβαίνει όταν το σήμα του δείγματος περιέχει ένα στοιχείο υψηλότερης συχνότητας που υπερβαίνει τη συχνότητα Nyquist. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το στοιχείο συχνότητας παρερμηνεύεται ως χαμηλότερη συχνότητα και μπορεί να οδηγήσει σε παραμόρφωση ή παρερμηνεία του σήματος.

Για να αποφευχθεί η αλλοίωση, οι σύγχρονοι παλμογράφοι χρησιμοποιούν φίλτρα anti-aliasing που εξασθενούν στοιχεία συχνότητας πάνω από τη συχνότητα Nyquist. Αυτό βοηθά στην αφαίρεση ανεπιθύμητου περιεχομένου συχνότητας και διασφαλίζει την ακριβή αναπαράσταση του σήματος.